Produkcja i serwisowanie elementów elektronicznych wymaga ochrony przed negatywnymi skutkami wyładowań elektrostatycznych. Ładunki elektryczne są generowane w takcie wielu prostych czynności jak przesuwanie skrzynek z tworzywa, chodzenie czy tarcie tworzyw o ubrania. Nawet tak prozaiczna czynność jak podniesienie się z krzesła może wygenerować różnicę potencjału wystarczającą do zniszczenia wrażliwych części elektronicznych. Zwłaszcza przy suchym powietrzu generowany potencjał może być tak duży, że następuje poważne ryzyko zniszczenia elementów elektronicznych. Może to prowadzić do wzrostu kosztów i obniżenia jakości produkcji. Części i urządzenia, które mogą zostać uszkodzone przez rozładowanie elektrostatyczne określa symbolem ESDS (Electrostatic Discharge Sensitive Device). Więcej na ten temat przeczytasz tutaj.
Podstawową metodą zapobiegania uszkodzeniom elementów elektronicznych jest tworzenie stref ochrony przed elektrycznością statyczną tzw. stref EPA (Electrostatic Protected Area). Celem tworzenia takich stref jest eliminacja wyładowań elektrostatycznych. W strefach EPA oprócz specjalnej odzieży, opasek czy mat antystatycznych należy stosować krzesła i stoły ESD oraz skrzynki z tworzywa ESD. Wyposażenie strefy EPA powinno być dobrane zgodnie z normą PN-EN 61340-5-1. Parametrem oceny wyposażenia takiego jak na przykład krzesła ESD dla strefy EPA jest wartość rezystancji do punktu uziemienia. Własności rozpraszające materiałów zastosowanych w skrzynkach ESD określa wartość rezystancji powierzchniowej i objętościowej.
Krzesła warsztatowe w wersji ESD mają elementy metalowe powleczone lakierem przewodzącym elektryczność a obicie siedziska i oparcia, czy to tkanina czy sztuczna skóra, musi być wykonane z materiałów przewodzących. Ostatni, chociaż także ważnym elementem w takich krzesłach są przewodzące kółka.
Skrzynki ESD są wykonane w polipropylenu przewodzącego ładunki elektrostatyczne i mają oporność powierzchniową ≥ 1 x 102 Ω i ≤ 1 x 105 Ω.