Znak bezpieczeństwa B czy znak CE?

Do roku 2004 znak bezpieczeństwa B był w Polsce obowiązkowy dla wielu wyrobów. Zasady stosowania tego znaku określało odpowiednie rozporządzenie Rady Ministrów. Od czasu wejścia Polski do Unii Europejskiej stosowanie znaku B jest dobrowolne, a sam znak nie jest oznaczeniem wymaganym do wprowadzenia wyrobu na rynek.

Według nowych zasad to producent samodzielnie potwierdza zgodność swojego wyrobu z wymaganiami dyrektyw nowego podejścia lub norm zharmonizowanych. Aby umieścić na swoim wyrobie oznakowanie CE producent musi poddać swój produkt procedurze oceny zgodności, którą może przeprowadzić sam lub z pomocą jednostki notyfikowanej. Procedura oceny polega na sprawdzeniu czy produkt jest zgodny z dyrektywami Nowego Podejścia a jej pozytywny wynik upoważnia do oznaczenia wyrobu znakiem CE. Udział jednostki notyfikowanej nie zwalnia producenta z odpowiedzialności za produkt. Jeżeli towar uzyska znak CE to może być sprzedawany w innym państwie Europejskiego Obszaru Gospodarczego bez powtórnej oceny.

Podstawowe różnice między znakiem B a CE

• znak CE jest obowiązkowy dla niektórych wyrobów, umieszczenie znaku B jest dobrowolne
• oznaczenie wyrobu znakiem CE wiąże się z odpowiedzialnością producenta za zgodność z wszystkimi wymaganymi normami a certyfikat znaku B jest informacją o zgodności z normami wymienionymi w tym certyfikacie
• stosowanie znaku CE wynika z przepisów Unii Europejskiej, znak B jest znakiem słowno graficznym zastrzeżonym w Urzędzie Patentowym przez Polskie Stowarzyszenie na rzecz Badań Technicznych i Atestacji TEST Q
• w Polsce organem monitorującym funkcjonowanie systemu nadzoru rynku, czyli systemu dotyczącego wyrobów podlegających oznakowaniu CE jest Prezes UOKiK, administrację znaku B prowadzi Stowarzyszenie na rzecz Badań Technicznych i Atestacji TEST Q a nadzór merytoryczny nad procesem certyfikacji prowadzi Rada Jednostek Certyfikujących na wspólny znak towarowy gwarancyjny B

Wpis był edytowany 3 lutego 2022